« Cossí figurar los temps de la fin ? Que sem pas de mecanicas frejas : la vertat franca, scientifica, sufís pas per nautes. Nos cal l’istòria e lo mite. Nos cal caminar amb lo còr, las cambas, e mai l’imaginacion. Si que non, podem pas creire çò que savem. Ça que la, nè’n podem pas mai charrar, d’aquò, a la cantonada, entre (ecran) plat e dessèrt. Alèra, cossí far ?
De mon costat, ensaje, pel biais de la pintura e mai de la poësia, de mesclar d’istòrias vielhas (coma las apocalipsis de las religions del Libre), de còntes niòus (coma los films, las bendas dessinadas o los romans que dison “post-apocaliptics”) e d’imajas sècas de nòstre mond, tiradas d’un pauc pertot, culhidas amb l’aparelh fotò atanben, a l’azard, sens agachar çò que prene. Dise “sèca” que vòle pas corrir aprèp las gleijas pitorèscas, los ostals tradicionals e los bòscs vielhs. Dejà i a plan mond que congèlan tot aquò amb los ordinators.
Donca, quò’s lo biais (de circonstancia, plan segur) que trobère per dire lo mond, quand la fin s’atura, sens contunhar de cercar un sens unic, un sens que nos agrada, un sens donat a la naissança coma un certificat. Si la vida a un sens unic, quò’s mai que mai la quichada òrba del temps. Una fòrça que quicha mos personatges de l’esquèrra vas la drèita, dins mas pinturas ; un sens que quicha òmes e causas de l’organisacion vas la desorganisacion dins mas poësias (quò’s l’entropia pels scientifics).
Aquò dich, lo “sens de la vida”, l’avem aquí davant : es estelat en miliassada de fantasias de cadun. Coma un Carnaval. » (Nicolas Gey)
> Vernissatge de la mòstra acompanhat d’una lectura poetica (en francés) dimarts 14 de setembre a 6 oras de l’enser (Per ‘quel eveniment, pass sanitari obligatòri).
> Mòstra de bon veire dau 14 de setembre au 9 d’octòbre 2021.
> Entrada libra a las oras de dubertura de la librariá, en respectar las mesuras sanitàrias (morrilhon, netiatge de las mans a l’entrada, distanciacion).
Per ne’n saubre mai :
Librariá occitana – 05 55 32 06 44 / libraria.occitana@ieo-lemosin.org