Dins las annadas 1970, lo que musicalament pensava Lemosin pensava Los d’a Roier tant quilhs dos, lo Sergi Maròt e lo Jan dau Melhau, amics, vesins d’enfança, l-i menavan au còp tradicion e creacion, respiech e revolum, dins l’amor de la lenga nommada, despatesada, glorifijada.

Los d’a Roier, au Lemosin, eran çò que Perlinpinpin eran a la Gasconha o Montjòia a la Provença.

’Quò duret dietz ans e – la vita fai mas çò que pòt ! – ’quò se ’plantet.

E be mas ’quò ven de tornar espelir. Se tòrnen lançar, a tres ’queste còp que l-i a coma ilhs lo filh dau Sergi, l’Antòni, companhon fustier, per lor balhar lanç que vam. E plan que ’quò se’n vai, lo jòune, los dos « vielhs », te farian dançar las chadieras mai las quitas taulas !…